نقش اساسى معناشناختى حوادث در کاهش آسیب هاى روانى

یکى از تحریفات شناختى که نقشى اساسى در ایجاد افسردگى و اضطراب دارد، تفکر تساوى گونه است. این تحریف که همواره در فرآیند نتیجه گیرى ظاهر مى شود، ذهن فرد را در موقعیت انعطاف ناپذیرى قرار مى دهد، به گونه اى که شخص را از تفسیرهاى متنوع درباره ى حوادث و امور بازمى دارد. این تفکر تساوى گونه مادرِ تحریفات است، زیرا سایر تحریفات توسط آن شکل مى گیرند. در این مقاله نحوه ى پدیدآیى تفکر تساوى گونه و نقش آن در ایجاد اختلالات روانى توضیح داده مى شود; هم چنین به عنوان شناخت درمانى بنیادین، روش هاى آزمون واقعیت براى چالش این تحریف شناختى تشریح مى شود و دو نمونه ى بالینى که توسط این روش ها درمان شده اند، ارائه مى گردند. این نوع شناخت درمانى نه تنها خطاهاى شناختى بیماران را اصلاح مى کند، بلکه مى تواند دیدى درست را براى آنان ایجاد کند تا جهان و حوادث را با امید و انعطاف بیشترى بنگرند. در این مقاله به موضوع تساوى بیم و امید (خوف و رجا) به عنوان نتیجه ى حذف تفکر تساوى گونه توجه شده است.